Zagrożenia okresu wczesnej dorosłości
- Szczegóły
- Odsłony: 3480
Okres wczesnej dorosłości (pomiędzy 20 a 30/35 rokiem życia) jest pewnego rodzaju inwestycją, co zakłada, że wymagany jest kapitał wstępny, którym jest tutaj osiągnięta tożsamość. Jej brak wiąże się z podstawowym ryzykiem tej fazy - niepodjęciem lub podjęciem w niewłaściwy sposób podstawowych ról społecznych wyznaczających funkcjonowanie osoby dorosłej np.:
- brak zaangażowania w role strukturujące dorosłe życia, zajmowanie się dalszym określaniem własnej tożsamości,
- brak niezależności od innych (finansowej, emocjonalnej, zwłaszcza u kobiet),
- nadmierne wydłużanie wczesnej dorosłości jako fazy przejściowej w oczekiwaniu na stabilizację,
- nadmiernie silne związki z rodzicami i niemożliwość ich osłabienia oraz przeniesienia uczuć na inną osobę,
- brak wsparcia społecznego (również mentora), dającego wsparcie w realizacji nowych ról,
- wyręczające w obowiązkach otoczenie (np. rodzice, instytucje państwowe i społeczne, inni bliscy),
- nie wypracowanie własnego sposobu realizacji ról, dążenie do sztywnego i niedostosowanego do możliwości i kontekstu realizowania ról pracownika i partnera.
Oznacza to, że młody dorosły nie wychodzi z pozycji dziecka lub że obowiązki człowieka dorosłego wypełnia bez satysfakcji ze swojej strony i innych. Wiąże się to również z dużą liczbą różnych typów konfliktów, jakie się na nowej, dorosłej drodze życia, ujawniają.