Szanse rozwoju w okresie wczesnej dorosłości
- Szczegóły
- Odsłony: 1878
Sens dorosłego życia to podejmowanie i odpowiedzialne realizowanie zobowiązań wobec siebie i innych ludzi w wielu obszarach aktywności życiowej. Dorosłość oznacza więc zdolność uświadamiania sobie własnych potrzeb, wolę i możliwość brania odpowiedzialności za sposób ich zaspakajania. Oznacza to nie tylko odpowiedzialność w świetle prawa za swoje uczynki, ale przede wszystkim gotowość do samodzielnego troszczenia się o siebie i swoje sprawy.
Wczesny okres dorosłości czyli lata między 20 a 30/35 rokiem życia to okres swoistego nowicjatu, uczenia się nie tylko podejmowania, ale i wywiązywania się z podjętych zobowiązań. Dotyczą one w tym okresie życia trzech obszarów:
- aktywności zawodowej,
- związania się z partnerem życiowym, przyjacielem, kimś bliskim, a w przypadku niektórych ludzi także
- założenia własnej rodziny. Zarówno w aspekcie fizycznym, jak i poznawczym młody dorosły uzyskuje niespotykaną wcześniej gotowość do podejmowania wielu ważnych i długotrwałych zobowiązań społecznych.
W sensie społecznym dorosłość oznacza „kroczenie” drogą tradycji wcześniejszych pokoleń, ale równocześnie wierność sobie, swoim prze¬konaniom i swojemu stylowi życia. W efekcie tego rodzaju syntezy młody dorosły zyskuje w oczach innych dorosłych uznanie jako ten, który znalazł atrakcyjną dla siebie i swojego pokolenia formę trwania tradycji przeszłych pokoleń. Owocuje to zaufaniem społecznym, że opieka jaką otoczy on siebie, swojego partnera życiowego i dzieci urodzone z ich związku będzie kontynuacją wychowawczych wysiłków poprzednich pokoleń. Najważniejsza w tym okresie życia zmiana z pozycji obiektu troski na pozycję osoby troszczącej się o innych związana jest z:
- stabilizacją własnej tożsamości, co prowadzi do uwolnienia się od nadmiernej koncentracji na sobie,
- względnym usamodzielnieniem się,
- zainteresowaniem drugim człowiekiem i jego potrzebami.